De Grote Emu Oorlog: Hoe Australië de strijd verloor tegen vogels
De jaren dertig waren een zware tijd voor Australië. Naast de economische depressie hadden boeren in West-Australië nog een andere vijand: enorme groepen emoes die hun oogsten vernietigden. Wat volgde was een van de vreemdste militaire campagnes uit de geschiedenis: de Emu Oorlog.
Na de Eerste Wereldoorlog keerden veel Australische soldaten terug naar huis en kregen ze stukken land in West-Australië toegewezen. Dit land, bedoeld voor landbouw, bleek moeilijk te bewerken. In de jaren twintig en dertig werd de situatie nog erger door de Grote Depressie en een ernstige droogte. De boeren vochten om hun gewassen te beschermen, maar ze kregen onverwachte concurrentie: duizenden emoes.
De emoe, de op één na grootste loopvogel ter wereld, is een slimme en taaie overlever. In 1932 trokken grote zwermen van deze vogels naar de boerderijen op zoek naar voedsel en water. Ze vertrapten gewassen, aten graan en lieten boeren radeloos achter. De situatie werd zo nijpend dat de Australische overheid besloot het leger in te zetten tegen de vogels.
De start van de Emu Oorlog
In november 1932 kreeg majoor G.P.W. Meredith van het Australische leger de opdracht om het emoeprobleem op te lossen. Hij nam twee soldaten mee, uitgerust met Lewis-machinegeweren en zo’n 10.000 kogels. Het plan was simpel: de emoes moesten worden neergeschoten om de oogsten te redden.
Het leek op papier een gemakkelijke taak. Hoe moeilijk kan het zijn om een groep vogels te verslaan met moderne wapens? Maar de emoes hadden andere plannen.
De emoes bewijzen hun slimheid
De eerste poging vond plaats op 2 november 1932. Een groep van ongeveer 50 emoes werd opgemerkt en de soldaten openden het vuur. Maar de vogels renden snel uiteen en verspreidden zich, waardoor ze moeilijk te raken waren.
De volgende dagen waren niet veel beter. De emoes bleken verrassend slim: ze leken te begrijpen dat verspreid lopen hen veiliger maakte. Daarnaast waren ze razendsnel en konden ze door hun stevige bouw zelfs enkele kogels overleven. De soldaten hadden moeite om hun doelen te raken, zeker omdat het terrein ruw en uitgestrekt was.
Op 4 november probeerde het leger een nieuwe tactiek. Ze zetten een hinderlaag op bij een dam waar honderden emoes zich verzamelden. Toen de soldaten het vuur openden, blokkeerde hun machinegeweer door oververhitting. De emoes ontsnapten opnieuw.
De afloop van de Emu Oorlog
Na ongeveer een week gaf het leger toe dat de missie niet verliep zoals gepland. De vogels hadden de overhand. In totaal waren er zo’n 1.000 emoes gedood, maar er bleven nog tienduizenden rondlopen. Het leger trok zich terug, en de pers maakte de gebeurtenis belachelijk. De Australische overheid kreeg zware kritiek, en de hele situatie werd al snel bestempeld als de ‘Emu Oorlog’.
Een man die een emoe vasthoudt, gedood door Australische soldaten
Majoor Meredith gaf later toe dat de emoes formidabele tegenstanders waren. Hij zei zelfs: “Als we een leger hadden zoals deze vogels, zouden we de wereld kunnen domineren.”
Wat gebeurde er na de Emu Oorlog?
Na de mislukking van de militaire campagne zochten de Australische boeren en overheid naar andere oplossingen. Uiteindelijk werden hekken gebouwd om de emoes tegen te houden, en boeren kregen financiële steun om hun gewassen te beschermen.
De Emu Oorlog werd een bizar hoofdstuk in de geschiedenis, maar het toont hoe natuur en mens soms op verrassende manieren botsen.
