Korea onder Japans bewind: onderdrukking en verzet

De Japanse bezetting van Korea, die duurde van 1910 tot 1945, is een van de donkerste periodes in de geschiedenis van het Koreaanse schiereiland. Het verhaal van deze bezetting is er een van wrede onderdrukking, economische uitbuiting en wanhopig verzet. In deze periode probeerde Japan niet alleen de politieke controle over Korea te verstevigen, maar ook de Koreaanse cultuur en identiteit te vernietigen.

Hoe begon deze bezetting? En hoe beïnvloedde het de levens van miljoenen Koreanen?

Japanse expansie en de annexatie van Korea

De Japanse interesse in Korea begon al in de late 19e eeuw, toen Japan zijn eerste stappen zette als koloniale macht in Oost-Azië. Na eeuwen van isolement had Japan zichzelf getransformeerd in een modern, industrieel land en begon het agressief te zoeken naar uitbreiding van zijn invloed in de regio. Korea, gelegen tussen Japan, China en Rusland, werd gezien als strategisch en economisch belangrijk.

Aan het eind van de 19e eeuw was Korea formeel nog een vazalstaat van het Chinese keizerrijk, maar het Koreaanse koninkrijk was politiek zwak en intern verdeeld. In 1894 brak de Eerste Chinees-Japanse Oorlog uit, waarin Japan China versloeg en Korea losweekte uit de invloedssfeer van China. Dit maakte de weg vrij voor Japan om zijn greep op Korea te versterken.

In 1905, na de Japanse overwinning in de Russisch-Japanse Oorlog, werd Korea een Japans protectoraat. Vijf jaar later, in 1910, werd Korea formeel geannexeerd door Japan. Vanaf dat moment werd Korea bestuurd als een kolonie.

Onderdrukking en verzet

Onder Japans bestuur verloren de Koreanen vrijwel al hun politieke rechten. De Japanse regering stelde een gouverneur-generaal aan om Korea te besturen, meestal een Japanse militair, en deze had vrijwel onbeperkte macht. Koreaanse politieke partijen werden verboden, en publieke bijeenkomsten werden streng gecontroleerd.

Een van de belangrijkste doelen van de Japanners was de onderdrukking van de Koreaanse cultuur en identiteit. Koreaanse scholen moesten Japans onderwijzen, en de Koreaanse taal werd in toenemende mate onderdrukt. Tegen het einde van de jaren dertig werd het zelfs verboden om Koreaans in scholen te spreken. Koreanen werden aangemoedigd, en soms gedwongen, om Japanse namen aan te nemen en zich als Japanse burgers te gedragen.

De economische uitbuiting was ook enorm. Japan gebruikte Korea als een bron van grondstoffen en goedkope arbeidskrachten om zijn eigen industrie te ondersteunen. Koreaanse boeren verloren hun land aan Japanse bedrijven, en velen van hen werden gedwongen om als pachters te werken op hun eigen voormalige grond.

Ondanks deze repressie kwam er al vroeg verzet op gang. Een van de meest memorabele momenten in de Koreaanse onafhankelijkheidsbeweging vond plaats op 1 maart 1919, toen een vreedzaam protest in Seoul, bekend als de “1 maart Beweging”, plaatsvond. Duizenden Koreanen gingen de straat op om onafhankelijkheid te eisen, geïnspireerd door de Woodrow Wilson’s ideeën over zelfbeschikking na de Eerste Wereldoorlog. De Japanse autoriteiten reageerden met brute kracht: ze schoten demonstranten neer en arresteerden duizenden. Ondanks de bloedige onderdrukking gaf de beweging nieuwe energie aan het Koreaanse verzet, zowel binnen als buiten het land.

Japanse militarisering en de impact van de Tweede Wereldoorlog

In de jaren 30 begon Japan zijn invloed in de regio verder uit te breiden met de invasie van Mantsjoerije en uiteindelijk de grootschalige aanval op China in 1937. Voor Japan betekende dit dat de Koreaanse kolonie nog belangrijker werd als bron van arbeidskrachten, voedsel en materialen om de oorlogsmachine te voeden.

Koreaanse mannen werden gedwongen te werken in Japanse fabrieken of ingezet als soldaten in het Japanse leger. Een van de meest beruchte misstanden was de gedwongen inzet van Koreaanse vrouwen als zogenaamde “troostmeisjes” – een eufemisme voor seksslavinnen die werden misbruikt door het Japanse leger. Dit is een van de meest schandelijke hoofdstukken van de Japanse bezetting, en het blijft tot op de dag van vandaag een bron van diepe pijn en woede in Korea.

De Tweede Wereldoorlog bracht echter ook de ondergang van het Japanse rijk. Met de Japanse nederlaag in 1945 kwam er een einde aan 35 jaar van bezetting. Korea werd bevrijd, maar al snel verdeeld door de opkomende Koude Oorlog, wat uiteindelijk leidde tot de oprichting van twee aparte staten: Noord-Korea en Zuid-Korea.

De erfenis van de Japanse bezetting

De Japanse bezetting van Korea liet diepe wonden achter, zowel fysiek als psychologisch. De poging van Japan om de Koreaanse identiteit uit te wissen had een blijvende impact, maar het lukte nooit volledig. Integendeel, het leidde tot een sterke onafhankelijkheidsbeweging en een heropleving van de Koreaanse nationale trots na de bevrijding.

Vandaag de dag blijven de littekens van die periode voelbaar. De kwestie van troostmeisjes blijft een controversieel onderwerp in de betrekkingen tussen Japan en Zuid-Korea, net als de vraag over formele excuses en herstelbetalingen. Hoewel de Koreaanse samenleving verder is gegaan, blijft de herinnering aan de bezetting een bron van nationale eenheid en een waarschuwing voor de gevaren van imperialisme en onderdrukking.

De Japanse bezetting van Korea is een tragisch, maar cruciaal hoofdstuk in de geschiedenis van beide landen. Het herinnert ons aan de veerkracht van een volk dat, ondanks alles, zijn identiteit wist te behouden en te herstellen.