5 april 1347 Vandaag begon zoals elke andere dag. De zon was nog niet op, maar ik moest al naar de velden. De ochtendnevel hing zwaar over het land, en het was koud. Ik vraag me soms af of ik ooit een dag zal hebben waarop ik niet zo vroeg op hoef te staan. Het antwoord ken ik eigenlijk wel: nee. Dat is het lot van een boer. Het land wacht nooit. Mijn werk is simpel, maar zwaar. Het zaaien, ploegen, oogsten – het gaat jaar in jaar uit door. Dit voorjaar ben ik begonnen met het planten van gerst en haver, zoals elk jaar. Tarwe zouden we wel willen…